บทที่ 70 ตอนที่ 70

ภิญญาพัชฌ์ระบายยิ้มกว้างออกมาด้วยความสุขใจ เสียงลมหายใจของเขายังขาดช่วงเพราะเหน็ดเหนื่อย ใช่สิ เขาต้องเหนื่อยอยู่แล้วล่ะ ในเมื่อรุนแรงไม่ยอมพักแบบนั้น แก้มนวลแดงระเรื่อ ปล่อยหัวใจให้ควบคุมร่างกายแทนสมองชั่วคราว

“คุณเจส...”

“หือ...ว่าไง” น้ำเสียงของเขายังคงพร่าแปร่งอยู่

“ทำไมถึงมาหาภิญล่ะคะ”

คำถา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ